O nas

Historia napisana przez naszego klienta:

„Pewne zjawiska zachodzą obok nas w sposób niezauważalny. Robimy coś co jest jakąś rutyną i nie zdajemy sobie z tego sprawy, że to nie zwykła rutyna, a proces w którym uczestniczy wiele, wiele osób. Zwykle są to ludzie anonimowi, a jednak za każdym takim codziennym naszym działaniem kryje się ktoś, kto w pomaganiu nam wkłada część siebie, po to, abyśmy mieli prąd, paliwo do samochodu, czy chleb. Odkąd ludzkość nauczyła się uprawiać rośliny, człowiek przetwarza nasiona zbóż na wypieki. Początkowo nie był to znany nam produkt w postaci pulchnego bochenka, ale raczej coś w rodzaju podpłomyka czy macy. Abyśmy na stół mogli położyć „chleb nasz powszedni” rolnik uprawia ziemię, dokonuje zasiewu i zbioru. Młynarz z zebranych ziaren wytwarza mąkę, a piekarz bułki, chleby czy inne smakołyki. To wszystko jest gdzieś za ściana naszego domu. Gdzieś robi to ktoś, a jeszcze nie tak dawno miało to miejsce w naszych domach. Człowiek uprawiał żyto dla siebie i z tego zboża u siebie wytwarzał chleb dla rodziny. Uświadomiłem sobie to dokonując pewnej podróży wstecz mojego życia. Dziadek mój dwa razy w roku ładował na furmankę worki z pszenicą i żytem. Z tymi płodami rolnymi udawał się „na młyn”, nie do młyna. Jako małe dziecko czasami byłem zabierany na taką wycieczkę. Po drodze w wiejskim sklepie zostałem obdarowany lizakiem albo cukierkami. Na takim młynie można było odebrać mąkę na wymianę, albo pobyć tam dłużej i do domu wrócić z mąką ze swojego ziarna. Nie wiem co było bardziej opłacalne, ale takie były praktykowane formy pozyskania mąki i odpad w postaci otrąb do karmienia zwierząt. Potem jeździł „na ten młyn” mój tata. Zwykle ze swoim szwagrem, aby zaopatrzyć dwie rodziny. Tą mąką obdzielano wtedy ciotki i wujków mieszkających w miastach. Na takie wyprawy też byłem zabierany. Wtedy utrwalił mi się w pamięci młynarz. Pan Dałek, zdaje się że Józef, pozwalał stukać w taka drewnianą rurę, aby do worka osypywała się mąką. Potem przyszły inne czasy i rzadko kto na potrzeby domowe kupował mąkę „na młynie”, no bo można zamiast z młyna przynieść ją ze sklepu. Chleb też raczej przynosimy w postaci gotowego produktu. Na początku zimy zostałem obdarowany przez mojego siostrzeńca kilkoma woreczkami z mąką z młyna z Bąkowa Górnego. Postanowiłem z tych produktów zrobić chleb na zakwasie, tak jak to było w moim dzieciństwie. To zupełnie inny produkt od tych kupowanych. Jest wyśmienity i smakowity, a ponadto trwały. Najważniejsze jest to że mąka na ten chlebuś od trzech pokoleń pochodzi z tego samego młyna, a zjadający go wnuk to już pokolenie czwarte. Fajnie że tam w Bąkowie jest taka pokoleniowa sztafeta. Pozdrawiam serdecznie Gabriel.”